Porady dla kobiet w ciąży w okresie pandemii COVID-19 cz. II

Jakie są drogi przenoszenia się SARS-CoV-2?

Aktualnie przyjmujemy, że wirus przenosi się drogą kropelkową, co oznacza, że zawierające wirus SARS-CoV-2 mikrokropelki wydobywające się z układu oddechowego mogą zakażać osoby znajdujące się w odległości około 1-2 metrów od chorego. Mówimy tu o osobie mającej takie objawy choroby, jak kaszel i kichanie. Nie można również pominąć szeregu doniesień na temat bezobjawowego przebiegu zakażenia oraz potencjalnego wydalania wirusa z układu oddechowego podczas mówienia, śmiania się czy śpiewania przez osoby pozornie zdrowe. Mimo że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i wiele innych instytucji zakładają, że podstawową drogą szerzenia się zakażenia jest droga kropelkowa, powstały prace mówiące o dużej stabilności wirusa w powietrzu i na powierzchniach. W warunkach eksperymentalnych wirus w aerozolu zachowywał żywotność (zdolność zakażenia i replikacji w organizmie) przez 3 godziny, na części powierzchni przeżywał od około 4 godzin (miedź) do kilku dni (stal, plastik). Dane te przynajmniej częściowo tłumaczyłyby większą zakaźność nowego patogenu w porównaniu z np. wirusem grypy sezonowej.

Biorąc pod uwagę, że niektórym badaczom udało się wyizolować wirus z moczu i kału zakażonych, możliwe jest istnienie dodatkowych dróg szerzenia (droga pokarmowa). Stąd też nieustający apel wszystkich instytucji o higienę rąk, która istotnie i wielokierunkowo zmniejsza ryzyko zakażenia.

Duża część wiedzy o nowym wirusie SARS-CoV-2 oraz próby przewidywania dalszych etapów rozwoju pandemii pochodzą z danych, którymi dysponujemy po epidemiach podobnych chorób koronawirusowych: SARS (od ang. severe acute respiratory syndrome – zespół ciężkiej ostrej niewydolności oddechowej) i MERS (od ang. Middle East respiratory syndrome – bliskowschodni zespół oddechowy). Nowy wirus wydaje się bardzo zbliżony do wirusa SARS z 2003 roku, z tą różnicą, że zaraźliwość SARS występowała praktycznie tylko w okresie objawowym. Coraz częściej mówi się o przypadkach COVID-19 przebiegających wyłącznie z objawami z przewodu pokarmowego, takimi jak wymioty, biegunka, nudności – w przypadku wirusa z roku 2003 obserwowano częste występowanie objawów ze strony układu pokarmowego, które współistniały z objawami z układu oddechowego.